Ailə həyatında və münasibətlərdəki rollarına görə insanları 3 qrupa bölə bilərik. Tələbkar, itaətkar və asılı. Tələbkar insan hər zaman özünün haqlı olduğunu və qarşıdakı insanın onun istəklərinə uyğun şəkildə davranmalı olduğunu zənn edir. Bu, orta statistik azərbaycanlı kişisini xarakterizə edir. Təbii ki, bəzi hallarda bu rolda qadın da ola bilir. İtaətkar insan öz məmnuniyyətsizliyi bahasına da olsa qarşı tərəfi xoşbəxt etməyə çalışır və bütün problemlərdə günahı özündə görür. Bu isə əksər xanımlara uşaqlıqdan bəri öyrədilən davranış formasıdır. Xüsusilə də bölgələrdə. Asılı insanlar isə qarşı tərəf olmasa yaşaya bilməyəcəklərini və ya xoşbəxt ola bilməyəcəklərini düşünən insanlardı. Standart, romantik sevgili tipajı.
İndi fərz edək ki, tələbkar kişi ilə itaətkar qadın evlənib. Nəticə necə olacaq? Kişi və qadın rolu burda dəyişə də bilər, sözüm onda deyil. Amma itaətkar və tələbkar fərdlərin evlənməsi zamanı ilk baxışdan onların yaxşı yola gedəcəyini düşünə bilərik. Tələbkar kişinin bütün istəklərini itaətkar qadın qarşılayacaq və heç vaxt aralarında bir konflikt olmayacaq. Amma doğurdanmı bu, problemsizlik deməkdir? Bu sadəcə psevdo yəni yalançı uğurlu ailə sayılır. Azərbaycan ailələrinin əksəriyyəti psevdouğurludu. Ailədə bir konflikt yoxdur və əsasən sakit günlər yaşayırlar. Amma itaətkar tərəfin heç bir tələbatı ödənmir və zaman içində o tükənir, özünü istifadə edilmiş və bədbəxt hiss edir. Amma, bu hislərini dilə gətirmək və ya hiss etdirmək əlavə problemlərə səbəb olacağı üçün susur. Digər tərəf isə azğın bir şəkildə at oynadır və həyatından məmnundur. Başqa birinin bədbəxtliyi hesabına xoşbəxtdir o. Bu doğru deyil.
Ona görə də həyatımıza aldığımız insanların da istəklərini və ruh hallarını nəzərə almalıyıq. Və nə olursa-olsun, hətta əsəbi və ya məyusluğa düçar olsaq belə qarşımızdakı insana hörmət etməli və mədəni bir şəkildə irad bildirməliyik.
Həqiqi xoşbəxt münasibətin açarı budur. Dinlə, başa düş və qarşı tərəfə hörmət et. Tənqidi də mədəni bir şəkildə et.
Fuad Əsədov
