Keçən il bir pasiyent müraciət etmişdi. Bu yazıda bir çox şəxsi məlumatı dəyişərək, sadəcə əsas məğzi təqdim edəcəm.
Pasiyentim Vidadi adlı,32 yaşlı bir oğlan idi. Uşaqlıqdan bəri həkim olmağı arzulasa da bu və ya digər səbəblərdən dolayı nəinki həkim ola, heç ali təhsil ala bilməmişdi. Buna görə də bərbər olmuşdu. Ailə həyatı qurmuş, amma bu ailə həyatı da onun üzünü güldürməmişdi. Nəticədə, boşanmışdı. Beləcə, 32 yaşında demək olar ki, heç bir xəyalını reallaşdıra bilməyən insana çevrilmişdi.
Ona niyə xəyallarının ardınca getmədiyini soruşanda, mənə çox gecdir artıq, dedi. Amma seanslarımızdan sonra heç vaxt gec olmadığını anladı.
Başqa insanlar tərəfindən beynimizə yeridilən bəzi fikirlər var. Bunların bir qismi də hər şeyin öz vaxtının olması ilə bağlıdır. 6 yaşda məktəbə getməliyik, 17 yaşda universitetə qəbul olmalıyıq, təxminən 25-26 yaşlarda evlənməliyik, bir il sonra da uşağımız olmalıdır. Amma, bunların heç biri belə olmaq məcburiyyətində deyil. Həyat hər kəsdə eyni deyil. Və heç vaxt monoton qaydalara görə irəliləmir. Hər kəsin öz yolu var və bu yollar fərqlidir.
Rowling 29 yaşında olarkən artıq məşhur idi. Echart Tolle isə 50 yaşında uğur qazandı, Paulo Coelho isə 11 yaşından bəri kitab çıxarmağı xəyal edirdi, amma ilk kitabı çıxanda yaşı əllidən çox idi. Hər kəsin öz zamanı var.
Vidadi də bizim seanslardan sonra Universitetə hazırlaşmaq qərarına gəldi. Bir neçə ay əvvəl isə sevinə-sevinə mənə mesaj yazmışdı. ” Artıq Tibb Universitetinin tələbəsiyəm”. Bu gün onun Universitetdən paylaşdığı şəkillərdə xoşbəxt simasını görmək məni də çox sevindirir.
Unutmayın, heç vaxt gec deyil.
Fuad Əsədov
