Yaxşı bir psixoloqun əməl etməli olduğu bir məsələ var. Psixoloqun prioriteti pasiyentinə kömək etmək olmamalıdır. Bu sonrakı məsələdir. Psixoloq ilk növbədə pasiyentini dinləməli və onu anlamalıdır. Psixoloqluğa yeni başlayanlar pasiyentə kömək etməyə o qədər fokuslanırlar ki, başlayırlar çox danışmağa və nəyisə izah etməyə. Nəticədə, pasiyent danışa və içini boşalda bilmir. Buna görə də, psixoloq birinci bütün zehnini açıb pasiyentinə qulaq asmalıdır. Sonra, hər hansı bir texnikanı izah etmək olar.
Psixoloq pasiyentinə hər hansı bir ev tapşırığını verir və pasiyent psixoloqun dediklərinə əməl etməkdən imtina edirsə, psixoloq dirəşməli deyil. Pasiyenti danlamaq, onu cahil çıxarmaq və ona öyüd-nəsihət vermək düzgün deyil. Sadəcə, ona demək olar ki, əgər indi hazır deyilsinizsə, özünüzü hazır hiss edəndə terapiyaya davam edərik. Psixoloq heç vaxt pasiyentindən çox çalışmalı deyil. Pasiyenti ilə harmoniya içərisində olmalıdır.
Və bir psixoloq hər şeydən əvvəl təvazökar olmalıdır. Terapiya prosesindən gözləntisi pasiyentdən tərif eşitmək olmamalıdır. Bunun üçün özünü ağıllı göstərməyə, yaxşı bir psixoloq olduğunu pasiyentə göstərməyə çalışmamalıdır. Əks halda, pasiyent yaxşılaşmadığını deyəndə özünü müdafiə etməyə və günahı pasiyentə yıxmağa başlayacaq. Bir növ pasiyentə deyəcək ki, problem məndə deyil, səndədir. Amma, pasiyentdən onay almağa ehtiyacı olmayan psixoloq bu situasiyada probleminin nə olduğunu araşdıracaq və onu düzəldəcək. Biz pasiyentin dediyi hər bir şeyi ciddiyə almalıyıq. İşi şəxsiləşdirməli və subyektiv yaşantımızı işə qatmamalıyıq.
Ən nəhayət, psixoterapiya məsləhət və ya bilgi veriləcək bir proses deyil. Bunun üçün, internet, kitab, ailə üzvləri və dostlar var. Psixoloq bunlardan fərqlidir və işində də bunu göstərməlidir.
Fuad Əsədov
