“And the Mountains Echoed” kitabında Thalia adlı bir qız olur. Bu qız beş yaşında olarkən it bunun üzünü parça-parça edir. Hətta kitabda belə bir cümlə işlədilir ki, it Thalianın üzünü dişləməmişdi, bildiyin yemişdi. Qızın üzü o halda olur ki, hətta anasının belə, onu həqiqətən sevən insanların belə üzünə baxanda mədələri bulanır. Ona görə də, Thalia həmişə üzündə maska ilə gəzir. Bir gün Thailanın anası gedir xaricə ( əslində sevdiyi adama qoşulub qaçır), qızı da rəfiqəsigilə qoyur. Rəfiqəsi də buna deyir ki, day maska taxma, üzündən də utanma, hamı kimi məktəbə get. Uzun sözün qısası, Thalia məktəbə artıq maskasız getməyə başlayır. Əvvəl – əvvəl hamı Thailadan qorxsa da, zaman içində qızın dostları yaranır və hər kəs onu bu şəkildə qəbul etməyə başlayır. Beləcə, Thalia hər kəsdən biri olur.
İndi, bizim cəmiyyətdəki davranışlarımız da bu cürdür. Öz qüsurlarımızı, mənfi tərəflərimizi gizlətməyə o qədər çalışırıq ki, yaxşı tərəflərimizi ortaya qoymağa vaxt qalmır. Halbuki, onsuzda heç birimiz mükəmməl deyilik. Hamımızın mənfi və utanılacaq tərəfləri var. Amma, bu belə də olmalıdır. Axı, biz insanıq. Velhasıl kelam, mənfiləri gizlətməyin, müsbətləri gücləndirin.
Fuad Əsədov
